Agnieszka Czyż: Dbam o to, żeby moje piosenki niosły jakąś wartość [WYWIAD]

 Dbam o to, żeby moje piosenki niosły jakąś wartość
wywiad z Agą Czyż 

Patrycja Guzek: Maszyna do podróży w czasie trafia w Twoje ręce, do którego wieku chciałabyś się przenieść?

Agnieszka Czyż: Chciałabym przenieść się do lat 90-tych!

Skąd taki wybór? Odnalazłabyś się tam muzycznie?

Mam niesamowity sentyment do tego okresu, bo wtedy właśnie zaczęła się moja wielka fascynacja gatunkami pop, r’n’b oraz soul, artystami takimi jak Sade, Mya, Erykah Badu, Maxwell, Brandy, TLC, En Vogue...Było ich wtedy tylu, a każdego słuchałam namiętnie, naśladowałam i zakochałam się w feelingu jaki prezentowali...

Jakby wyglądało Twoje wymarzone miejsce do komponowania i tworzenia tekstów?

Teksty i muzyka najczęściej powstają w moim domu, na moim laptopie...czasem zanotuję coś jadąc tramwajem, albo na spacerze, ale przeważnie jest to moje mieszkanie.

I na razie nie chciałabym miejsca, w którym tworzę zamieniać na żadne inne.

Niech to zawsze będą domowe pielesze, bezpieczne i przyjazne mi warunki...w takich czuję się najlepiej.

Mając za sobą już tyle występów na scenie, udało Ci się odnaleźć swój sposób, aby przyciągnąć uwagę publiczności?

Na swoich koncertach dużo mówię, opowiadam o piosenkach, które śpiewam – nawet jeśli są to covery, motywuję swój wybór, wyjaśniam dlaczego właśnie ten cover a nie inny, interesuję się historiami o tym co zainspirowało danego artystę, którego utwór coveruję do napisania takiego a nie innego tekstu...

Traktuję koncert jako pewnego rodzaju spotkanie, spotkanie które chcę żeby pozostało w pamięci, nie było jednym z wielu, nie było miałkie...

To moje gadanie plus ekspresja, gesty podczas śpiewania, przeżywanie utworów, emocjonalność no i mam nadzieję moja barwa i umiejętności albo przyciągają i zjednują, albo drażnią i odstraszają...ale przynajmniej jestem jakaś.

Można rzec, że jesteś właścicielką niezwykle oryginalnego głosu, dzięki temu łatwiej zaistnieć Ci na rynku muzycznym?

Oryginalny głos to nie wszystko, trzeba umieć połączyć go i opakować w dobre piosenki. Taki mam cel, żeby głos, piosenka oraz tekst stanowiły ciekawą całość, dzięki której zdobędę swoją publiczność...

Obecnie pracujesz nad swoją solową płytą, czym będzie ona się różnić od krążków innych artystów?

Dbam o to, żeby moje piosenki niosły jakąś wartość, żeby były o czymś, żeby były po coś – po to by podnieść na duchu, wzruszyć, lub pomóc się zrelaksować. Piszę i śpiewam po to, żeby słuchacz mógł znaleźć w mojej twórczości kawałek swojego życia, swoich doświadczeń, przeżyć. I mam nadzieję, że to moją płytę wyróżni - znajdą się na niej piosenki melodyjne, proste ale nie prostackie, i z dobrym przekazem.

Pisząc tekst do singla "Plan awaryjny", czerpałaś inspiracje z własnego życia?

Oczywiście! Większość piosenek powstaje w wyniku czegoś co sama przeżyłam – nie umiem pisać inaczej, inaczej byłoby nieprawdziwie. A tak, powstał tekst oparty na mojej historii, historii której sama doświadczyłam będąc młodą dziewczyną, która marzy o czymś co jest poza zasięgiem.

Słuchanie innych a nie siebie, strach przed tym co nieznane, podejmowanie ryzyka, podążanie za tym co w sercu a niekoniecznie w głowie – o tym mówi ta piosenka. Mam nadzieję, że niejedną osobę zdążyła podnieść na duchu...

Zawsze zastanawiała mnie jedna rzecz. Jesteś autorką tekstów, ale nie piszesz ich jedynie dla siebie, w ostatnim czasie ułożyłaś m.in. tekst piosenki "Home" dla Jagody Kret. Pisanie tekstów dla innych muzyków sprawia Ci tyle satysfakcji co pisanie "dla siebie samej"?

Pisanie dla siebie samej jest większą odpowiedzialnością – nie wiem z czego to wynika, ale zauważyłam, że mam większą lekkość i swobodę kiedy piszę dla innych artystów. Piosenka wręcz pisze się sama, może dlatego, że nie analizuję zbytnio, nie ważę każdego słowa, tak jak w przypadku piosenek dla siebie. I właśnie wtedy kiedy otwieram się, wyzbywam analiz, słowa układają się same, i powstają takie piosenki jak „Home”, której szczerze mówiąc, Jagodzie teraz zazdroszczę!

Tworzenie tekstów w obcym języku jest dla Ciebie ułatwieniem czy jednak trudnością?

Każdy język ma swoje za i przeciw:

w języku angielskim słowa mają tak wdzięczną melodię, że bardzo trudno jest ją zepsuć (no chyba, że artysta ma spory problem z wymową)...

Oczywiście, istnieje ryzyko otarcia się o banał, i napisania tekstu, który w gruncie rzeczy jest o ... niczym, ale tutaj w angielskim wszystko koniec końców po prostu uchodzi, bo ładnie brzmi i płynie.

W polskim natomiast słowa szeleszczą, trudno o porządny niebanalny tekst, ale co najważniejsze, jeśli takowy powstanie - szacunek i wdzięczność polskich słuchaczy jest wtedy niezwykła. Tak jakby Polacy doceniali fakt, że pisanie po polsku to wyzwanie i co za tym idzie, doceniali artystę jeśli to wyzwanie podejmie i mu podoła.

Ciężko to wyjaśnić, ale wiem jedno-odkąd sama podjęłam wyzwanie pisania tekstów po polsku czuję ten szacunek, i wielką sympatię, a co za tym idzie, dzięki temu zdobywam coraz większą liczbę fanów! A o to właśnie chodzi!