Mniej oczekiwań = mniej rozczarowań

Przestałam oczekiwać od życia - tak to chyba można nazwać. Nawet nie wiem, w którym momencie to się stało.

Kiedyś zawsze miałam swój scenariusz na daną chwilę. Oczekiwałam różnych rzeczy, bo wydawało mi się, że skoro jest dziś taki, a nie inny dzień to ta osoba na pewno się pojawi; bo wydawało mi się, że skoro tyle poświęciłam czasu na coś, to musi się to okazać sukcesem; bo wydawało mi się, że skoro ja dla kogoś zawsze byłam fair to ta osoba też powinna być dla mnie w porządku; skoro... skoro... skoro...

Zawsze marzyło mi się pojechać do Wrocławia, pojechałam raz do znajomej jeszcze w liceum, drugi raz okazja nadarzyła się w zeszłoroczne wakacje. Wiedziałam z kim chce jechać, jaka chciałabym, aby była atmosfera - miało być po prostu pięknie... ale tuż przed wyjazdem wszystko się posypało. Chciałam rezygnować z całego wyjazdu, ale jednak... coś mnie tknęło i powiedziałam sobie "Nie! Przecież to moje marzenie". No właśnie, marzenie. Nie liczy się forma jego spełnienia, a sam fakt, że ma miejsce.

W życiu nie raz coś planujemy, a później z całego planu zawsze coś nie wychodzi po naszej myśli albo co gorsza wszystko okazuje się kompletną klapą. Planujemy niespodzianki, ale któryś jej etap się nie udaje, planujemy idealne imprezy, ale zwykle dzieje się, coś czego nie planowaliśmy, coś czego trudno było się spodziewać, coś czego normalnie by się nie przewidziało, coś na co nie mamy wpływu - brak prądu, zła pogoda, brak obecności ważnych osób, naganne zachowanie z czyjejś strony- tysiące powodów. Rzadko w życiu wszystko jest idealnie.

Teraz jest inaczej. Nie mam żadnych oczekiwań. Trochę mnie to czasami przeraża. Chyba boję się, że kiedyś samoistnie popadnę w jakąś obojętność.

Są walentynki - nie liczę na to, że nagle wydarzy się jakiś scenariusz z filmu, nie liczę na to, że wydarzy się cokolwiek. Traktuję to jako zwykły dzień, a wszystko co przyniesie będzie miłą niespodzianką.

Chciałabym mieć na biurku kwiaty to idę i je sobie kupuję, nie czekam aż ktoś się magicznie domyśli i mi je kupi.

Chciałabym... no właśnie, jeśli chce to realizuję to. Na ile potrafię sama, na ile jestem w stanie poprosić kogoś o pomoc itd. Jeśli czegoś chce to mam i siłę do realizacji tego celu.

Im mniej oczekiwań, tym mniej rozczarowań, więcej niespodzianek. Po co oczekiwać zbyt wiele jeśli można się przez to zawieść? Życie może być piękne i zaskakujące, ale trzeba najpierw to jemu pozwolić pisać scenariusz.