Nie mów o problemach. Mów o radościach.

Witam Was majowo :)
Niedawno natknęłam się w sieci na cytat, którym chciałabym się z Wami podzielić:

"Mówienie o swoich problemach jest największym uzależnieniem. Przełam ten nawyk. Mów o swoich radościach."
~Rita Schiano

To prawda, łatwiej nam narzekać niż docenić to, co pozytywnego dzieje się w naszym życiu. Łatwiej nam pamiętać to, co wydarzyło się złego niż to, co było, jest dobre.

Idealnie obrazują to relacje międzyludzkie. Jeśli ktoś nas zawiedzie raz, to zwykle świetnie o tym pamiętamy, natomiast z tymi dobrymi chwilami jest trudniej - nie potrafilibyśmy wymienić wszystkich tych sytuacji, w których ta osoba była dla nas wsparciem.
Możemy schodzić kilka razy dziennie ze schodów i nigdy się nawet nad tym nie zastanawiamy, ale gdybyśmy z nich spadli i złamali nogę to byśmy nie dość, że pamiętali to jeszcze pewnie długo narzekali.

Każdego dnia wokół nas dzieje się wiele dobra, jest go znacznie więcej niż zła. Problem tkwi w tym, że my go nie zauważamy, bo po prostu przyzwyczailiśmy się, że tak jest. Nie doceniamy tego, bo wydaje się nam, że to się nam należy i że tak powinno być. Co więcej to, co złe często przysłania nam to, co jest dobre.

Kiedyś zauważyłam, że im mniej mówię o swoich problemach, tym szybciej o nich zapominam. Dawniej zawsze chciałam mieć kogoś z kim mogłabym porozmawiać, wyżalić się itp. Teraz wiem, że bieganie do kogoś z każdym problemem jest zupełnie niekonieczne. Wręcz nie lubię nawet odpowiadać na pytanie "co się dzieje? co się stało?", a jak ktoś nalega to mam ochotę wziąć gumowy młotek i przywalić. Po prostu nie lubię wiecznie odświeżać sobie w głowie złych wydarzeń i utrwalać ich bezsensownie w pamięci. No, ale to akurat już temat na zupełnie inny wpis.

Wracając do sedna sprawy, nie zapominajcie o uśmiechu i radości na co dzień. Otaczajcie się pozytywnymi ludźmi. Nie traćcie czasu na znajomości z osobami, które pamiętają o Was tylko, gdy coś chcą lub tylko gdy mają problem. Nie pozwólcie obarczać się wiecznie problemami innych osób. Osób, które zawsze Was olewają, a przypominają sobie o Waszymi istnieniu, gdy mają interes. Osób, które potrafią jedynie narzekać, a nie próbują zmieniać swojego położenia. Życie jest zbyt krótkie, aby wciąż tkwić w jednym miejscu. Ciągłe narzekanie, ech... to bez sensu. Skoro jest aż tak źle to zmień swoje życie. Zwykle łatwiej tkwić w tym, co niby jest tym wielkim złem niż wyjść i zrobić coś ryzykownego, coś co może być trudne i wymagające.

Jeszcze całkiem niedawno wciąż miałam wokół siebie takie osoby. Przychodzili, gdy mieli problem. Przychodzili, gdy coś chcieli. Przychodzili, bo im się nudziło. Przychodzi, bo... itp. Teraz się od takich ludzi odcinam.
Oczywiście nie generalizujmy - nie mam tutaj na myśli osób, które przeżywają gorszy okres, bo coś takiego każdemu może się zdarzyć, ale takich, którzy jedyne co robią to narzekają. Takich, którzy nie wnosili nic do mojego życia oprócz wiecznych próśb, problemów. Wbrew pozorom to właśnie takie osoby wysysają najwięcej energii z naszego życia. Szczególnie jeśli ma się cechy osoby empatycznej.

Tak więc dużo uśmiechu i pozytywnych ludzi dookoła! :)