Cuda i film "Cuda z nieba"

Czym jest cud? Myślę, że każdy z nas inaczej odbiera to pojęcie. Jedni stwierdzą, że jest to jakieś szczególne, trudno wytłumaczalne wydarzenie, drudzy że codzienność, jeszcze inni będą dywagować nad tym czy jest to kwestia przypadku, a może boska interwencja. Ilu ludzi, tyle zapewne zdań.
Uświadomiłam sobie, że dla mnie cuda to coś, co wydarza się każdego dnia. Jest to otaczające nas piękno - świata, ludzi, przyrody, dobroć, którą dajemy i otrzymujemy, a przede wszystkim miłość i czyny z niej wynikające. Być może brzmi banalnie, ale tak właśnie według mnie to wygląda. Trzeba tylko umieć to docenić i być wdzięcznym. Lepiej cieszyć się z tego, co jest i widzieć coś niezwykłego w rzeczach nawet pospolitych niż wiecznie wymagać od życia i być niezadowolonym.

"Cuda nie zdarzają się nikomu z wyjątkiem tych, którzy widzą je wszędzie."

Stephen King

"Cuda z nieba" jest to opowieść o cierpieniu, nadziei i wartości rodziny.
Film jest oparty na prawdziwej historii Annabell Beam. Dziewczynka zmagała się z bardzo rzadką, a zarazem nieuleczalną chorobą – patologią jelit, z którą wiązało się wielkie cierpienie, ból i ciągłe przebywanie w szpitalach. Jej jelita nie funkcjonowały, przyjmowany pokarm gnił. Niestety, Annabell nie mogła normalnie żyć. Lekarze mogli jedynie starać się poprawić jakość jej życia, starając się również je przedłużyć.

"Cuda z nieba" to film religijny, jednak różni się on od tzw. "christian movies" - ewangelizacyjnych w swej prostocie opowieści. Zrezygnowano z natrętnej ewangelizacji i kontrowersyjnych tematów. Położono duży nacisk na wartość wspólnoty. Jest to szczera relacja prawdziwego zdarzenia, nieskomplikowana i pełna ciepła, prowadząca nas przez tą dramatyczną podróż i walkę o życie. Jest to powieść, w której często cuda wynikały z obecności zwykłych, bezinteresownych ludzi i ich dobrej woli, z ich chęci pomocy i poświęcenia.

Byłam bardzo poruszona oglądając ten film, zrobił na mnie duże wrażenie, szczególnie że ta historia wydarzyła się naprawdę.Natchnął mnie również do przemyśleń nad życiem i nad tym, czym dla mnie jest cud.
Szczególnie zapadło mi w pamięci jedno zdanie: "Chcę umrzeć. Chce iść do nieba, by już nie bolało"- nie wiem, tak jakoś najwyraźniej najbardziej do mnie dotarło. Jest wyjątkowe i niesie za sobą konkretne przesłanie, przynajmniej dla mnie.
Bardzo spodobała mi się również rola Jennifer Garner. Podziwiam jej kunszt aktorski i perfekcyjne wczucie się w rolę. Matczyna miłość, która zderza się z bezsilnością, niesprawiedliwością i cierpieniem swojego dziecka. Walka o życie córki, która była z góry przegrana, ale jednak... Ta chęć zrobienia wszystkiego, co tylko możliwe i tego, co również... niemożliwe. Typowe matczyne poświęcenie.

Polecam, dajcie znać czy już widzieliście ten film, jeśli tak to jak go oceniacie, a jeśli nie czy planujecie zobaczyć.

Dobranoc, pamiętajcie: życie cudem jest! :)

Pati G.