22. urodziny

Mówili, że po osiemnastce czas leci znacznie szybciej. Trudno się z tym nie zgodzić. W moim przypadku to się sprawdza, bo te ostatnie 4 lata wbrew pozorom minęły mi w mgnieniu oka.
To był bardzo pozytywny dzień. Jedne z tych lepszych urodzin, jeśli tak to można dzielić. Nie było to huczne świętowanie, nie wszystko było tak jak miało być, ale jednak obyło się bez większych rozczarowań i zmartwień.

Lubię urodziny. Nie czuję się starzej i nie myślę o nich jako o dniu, w którym nagle mija rok z mojego życia, bo jakby nie było starzejemy się każdego dnia, a nie nagle. Dla mnie to wyjątkowy dzień, bo skoro można mieć raz w roku swoje święto, to czemu by nie? Na co dzień mamy często tak wiele na głowie, a to dobra okazja, aby po prostu zrobić coś dla siebie, może najzwyczajniej w świecie odpocząć albo spędzić ten czas z bliskimi osobami.

Udało mi się nawet wynegocjować u mamy tort! Nie przepadam za wypiekami z cukierni. Nie mówię, że są złe, ale w moim domu zawsze piekło się ciasta, nigdy nie kupowaliśmy. Jedynie torty zamawialiśmy w cukierniach, ale i to od kilku lat się zmieniło i oto coś takiego wyczarowała moja mama:

Ozdób elektro-telekomunikacyjnych jeszcze w cukierniach nie produkują, więc zaszczytne miejsce zajęła figurka żółwia na cześć mojego "współlokatora" Bobiego.
No i poświęciłam ponad 3h z życia na wyprostowanie włosów i 'doprostowywanie' ich kilka razy w ciągu dnia, chociaż i tak wyprostowanych momentami nie przypominały. Przy moich kręconych włosach taka okazja zdarza się naprawdę raz na rok, dwa lata.

Na koniec jeszcze pochwalę się bukietem, który dostałam - 22 cukierki:

I to by było na tyle, zaczął się październik, wprowadzka na akademik zakończona, rok akademicki rozpoczęty. Podsumowując, wpisy pewnie będą się pojawiać rzadziej niż miało to miejsce przez wakacje, ale mam nadzieję, że uda mi się zachować systematyczność! Pozdrawiam! :)