„Nie mam czasu” to ściema?

Myślę, że zwrot „nie mam czasu” w dzisiejszych czasach, pomimo wszystko, nieco mija się ze swoim znaczeniem. Owszem, można faktycznie nie mieć czasu, bo bywają w życiu takie intensywne okresy (czy też chociażby w pracy, gdy pracodawca wymaga od nas wyłączności, jednak nie o "takim czasie" dziś chcę pisać), ale trudno rzeczywiście nie mieć go cały czas. Ostatnio dużo sobie myślałam nad znaczeniem tych słów i wywnioskowałam, że często pod nimi kryje się brak prawidłowego organizowania czasu.

Człowiek to jednak istota, która często nieświadomie uwielbia siebie usprawiedliwiać. Każdy swój obowiązek potrafimy wykorzystać jako dobrą wymówkę na brak czasu. Studia, praca, obowiązki domowe – wszystko potrafi stać się dobrym pretekstem. Zresztą, samo narzekanie na brak czasu, okazuje się być niemałą jego stratą. A przez to wszystko zaniedbujemy to, co w życiu jest jednak najważniejsze: rodzinę, znajomych, pasje.
Jakkolwiek to zabrzmi, łatwiej powiedzieć np. znajomemu: „nie mam czasu” niż „nie chce mi się zorganizować czasu tak, aby jednak go dla ciebie znaleźć”. Na pewno się kiedyś z czymś takim spotkaliście – ja nie raz, chociażby gdy zapraszałam wciąż kilka osób do mnie od początku moich studiów i cały czas słyszałam, że nie mają czasu, a dzieli nas zaledwie kilkanaście minut autobusem. W końcu odpuściłam, przestałam jeździć do tych osób na zawołanie i zapraszać do siebie, bo ileż można. I w tym miejscu pojawia się kolejny powód naszego „nie mam czasu” czyli brak naszych chęci do zrobienia czegoś – być może brzmi to paradoksalnie, ale żeby coś zrobić to trzeba tego chcieć również praktycznie, a nie tylko w słowach i myślach, że fajnie byłoby coś zrobić, ale żadnych kroków ku temu nie zrobić. To dość proste: gdy bardzo chcemy np. skorzystać z toalety to siłą rzeczy w końcu znajdujemy ten czas albo gdy jesteśmy głodni, potrafimy w końcu wygospodarować czas, aby coś zjeść. W takich kwestia jest znacznie łatwiej, bo nasz organizm niejako zmusza nas do spełnienia danych potrzeb, ale wbrew pozorom z innymi celami jest identycznie, tylko potrzeba więcej naszego samozaparcia.
Dając prosty przykład: myślałam o tym wpisie już w niedzielę, serio chciałam napisać, ale nie było to takie, nazwijmy to, zdesperowane chcenie. Akurat ten czas poświęciłam na scrapbooking'owy projekt (którym mam nadzieję, że wkrótce uda mi się pochwalić!), więc nie było to jakieś marnotrawienie czasu, ale jasno widać, że moja chęć zrealizowania tego celu blogowego nie była jakaś super priorytetowa.
Do czego zmierzam… Jeśli wciąż uważacie, że nie macie czasu, to zastanówcie się nad tym, czasami warto zwolnij i pomyśleć, bo może się okazać, że to tylko Wasze błędne spojrzenie na sprawę. Pomyślcie nad lepszą organizacją swojego czasu, priorytetami na najbliższe dni i te dalsze. Życie szybko biegnie, szkoda tracić czas na te mniej istotne rzeczy, zamiast poświęcić go temu, co najważniejsze. Ja ostatnio trochę przeorganizowałam swoje życie i wyszło mi to naprawdę na dobre – więcej czasu na pasje, jednocześnie nie zaniedbując swoich obowiązków, jest prawie idealnie😄

Dajcie znać, co Wy myślicie o "nie mam czasu" i jak to u Was wygląda, buziaki!